Trefwoorden: Oorlog, Iran, Israël, Trump, VS, EU.
Beleggers hielden hun adem in met het oog op de escalerende spanningen tussen Israël en Iran en de korte maar intense inmenging van de Verenigde Staten in de bommencampagne tegen de nucleaire faciliteiten van Iran. Ondanks wat turbulentie op de oliemarkten (verhoogd risico op blokkering van het verkeer in de Straat van Hormuz) bleven de markten redelijk kalm. De aanhangers van Iran, voornamelijk Rusland en China, gooiden geen olie op het vuur. Tot slot effent de wens van Donald Trump om deze oorlogen zo snel mogelijk te beëindigen voorzichtig het pad naar diplomatie en verzoening. De olieprijzen zijn aanzienlijk gedaald.
De oorlog
De oorlog tussen Israël en Iran draagt uiteraard bij aan de wereldwijde geopolitieke onzekerheid die sinds de Russische interventie in Oekraïne in 2022 alleen maar is toegenomen. We kunnen, in willekeurige volgorde, de regelmatige spanningen tussen China en Taiwan vermelden, de oorlogsdreiging afgelopen mei tussen India en Pakistan - twee kernmachten - over Kasjmir, om nog maar te zwijgen van de herschikte kaarten van geweld in het Midden-Oosten sinds de krachtige en beslissende interventies van Israël tegen de bondgenoten van Iran in de regio. Denk aan de omverwerping van het Syrische Alawitische regime, de verzwakking van Hezbollah in Libanon en de oorlog tegen Hamas, verantwoordelijk voor de aanslagen op 7 oktober 2023. De sjiitische boog tussen Teheran en de Middellandse Zee, via Irak, is eindelijk doorbroken onder de welwillende blik van de soennitische monarchieën van de Golf. Terwijl deze regio van de wereld een onmogelijke kluwen van eeuwenoude strijd blijft die vaak onbegrijpelijk is voor westerlingen, houden beleggers hun ogen gericht op die ene kwestie waarvan ze goed weten dat ze cruciaal is voor de wereldeconomie: de Straat van Hormuz in de Perzische Golf. Dat is een smalle doorgang tussen Iran en het Arabische schiereiland waardoor 20% van alle olie ter wereld wordt vervoerd. Amper een kwart daarvan zou kunnen worden omgeleid als deze geblokkeerd zou zijn. Zou het verzwakte theocratische Iraanse regime niet in de verleiding komen om in het scenario van zijn omverwerping - vooralsnog niet gegarandeerd - de wereld in chaos te storten door de olifant in de porseleinkast te spelen. Denk aan de Straat van Hormuz blokkeren en de olie-infrastructuur van de bondgenoten van de Verenigde Staten in de regio beschadigen. Voorlopig wijst niets erop dat Teheran heeft gekozen voor deze suïcidale optie, die synoniem is met een wereldwijde economische crisis. Ongeveer 30-35% van de Iraanse begrotingsmiddelen, die essentieel zijn om de salarissen van de veiligheidstroepen te betalen, is immers afkomstig van de export van koolwaterstoffen. De regering in Peking, die Iran steunt, heeft zelf de dreiging begrepen, aangezien China 90% van de Iraanse olie-export afneemt en 12% van zijn koolwaterstofverbruik via de Straat passeert. China heeft er geen belang bij om de handelsroutes in de Perzische Golf te destabiliseren. We besluiten daaruit dat Teheran geen vrije hand lijkt te hebben in zijn militaire keuzes. Dit is de boodschap die de olieprijzen meegeven, die sinds hun recente hoogtepunten met meer dan 15% zijn gedaald, met een forse daling in de uren na het staakt-het-vuren dat werd geëist door Donald Trump. We merken op dat de olie-infrastructuur van Iran geen doelwit was van de aanvallen, om Teheran niet tot escalatie te dwingen. In dit broeiende kruitvat merken we op dat Rusland gematigd is gebleven in zijn diplomatieke reacties op de Amerikaans-Israëlische interventie, terwijl de warmere betrekkingen tussen Washington en Moskou sinds de komst van Donald Trump in het Witte Huis in het voordeel van Rusland hebben gewerkt in de context van het conflict in Oekraïne. Toch kunnen autoritaire antiwesterse regimes ook erkennen dat democratieën niet aarzelen om oorlog te voeren met alle middelen die nodig zijn als de situatie daarom vraagt. Donald Trump houdt niet van oorlog, zoals hij vaak heeft gezegd, maar in gevallen van absolute noodzaak zal hij krachtdadig optreden als de rode lijnen die hij voor zichzelf vaststelt worden overschreden. De voltooiing van het Iraanse militaire nucleaire programma is er daar één van.
De belangrijkste les van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten is de bevestiging dat de internationale betrekkingen al lang een tijdperk van grote wanorde zijn binnengetreden, wat rijmt met volatiliteit voor de financiële markten. De vraag is nu niet meer of liberale democratieën conflicten met een hoge intensiteit zullen moeten beheersen, maar wanneer. De NAVO bereidt zich voor op een confrontatie met Rusland die tegen 2030 onvermijdelijk wordt geacht zonder een geloofwaardige conventionele afschrikking. Voor de overheden vergt deze periode van verwarring aanzienlijke investeringen in militaire capaciteiten en in de zogenaamde veiligheidsinfrastructuren waarvan defensie grotendeels afhankelijk is. Denk aan cyberbeveiliging, satellieten, energie, transport, enz., terwijl het voor andere uitdagingen zoals ecologie, klimaat, gezondheid, enz. nog steeds uiterst moeilijk is om de benodigde financiering te vinden in een al met al zeer krappe begrotingscontext. In de Europese Unie (EU) is herindustrialisering niet langer een politieke optie die in de eerste plaats wordt ingegeven door doelstellingen van duurzame ontwikkeling, maar een absolute prioriteit in het kader van haar strategische autonomie. Ondertussen blijft de capaciteit beperkt. De militaire industrie steunt vooral op een uitgebreid netwerk van kleine, ondergekapitaliseerde bedrijven die gewend zijn aan kleine productieseries. Dat vormt onvermijdelijk een uitdaging voor de ideologische keuzes die de EU de afgelopen twintig jaar heeft gemaakt. Het concurrentiekompas dat de Commissie afgelopen januari presenteerde, geïnspireerd door het rapport van Mario Draghi, en het plan "Readiness 2030" om 800 miljard euro vrij te maken voor defensie (met prioriteit voor uitrusting) zijn slechts het beginpunt van een heilzaam ontwaken op het oude continent.
De economische en financiële lessen van de eerste helft
Op het gebied van de macro-economie en de financiële markten hebben zich in de eerste helft van het jaar een aantal trends voorgedaan die de keuzes van beleggers op het gebied van assetallocatie zullen blijven beïnvloeden. We vatten ze hieronder samen.
Het politieke en strategische ontwaken van Europa door zowel de Commissie als Duitsland (besef van zijn kwetsbaarheid en afhankelijkheid van de rest van de wereld) wordt weerspiegeld in nieuwe steunprogramma's (vooral Duitse) en de sterke outperformance van de Europese aandelenmarkten sinds het begin van het jaar, de duidelijke winnaars in de herbalancering van de beleggersportefeuilles. De aanzienlijke stijging van de militaire uitgaven en investeringen in veiligheidsinfrastructuur zou volgens economen van Natixis tussen nu en 2028 het Europese bbp met 0,3% tot 0,6% kunnen doen stijgen. De bandbreedte van de schattingen hangt af van de aannames over de verdeling tussen Europese productie en import van Amerikaans materieel. In 2026 zou de economische groei in de eurozone die van de Verenigde Staten kunnen benaderen. In zekere zin hebben de Europeanen hun technologiesector gevonden in termen van groeipotentieel en beursprestaties: de defensie-industrie, die het sinds het begin van het jaar beter doet dan de Amerikaanse technologieaandelen en die de waarderingsmultiples die de AI-sterren waardig zijn kan evenaren. We zien ook een opleving in het Europese small-cap segment.
Conclusie
Op dit moment is er nog niets geregeld over de tarieven. De onderhandelingen tussen de EU en de Verenigde Staten gaan door in de aanloop naar de deadline van 9 juli, het einde van het handelsbestand dat Donald Trump kort na zijn beroemde "Bevrijdingsdag" afkondigde over wederzijdse tarieven. Gezien de vele macro-economische en geopolitieke onzekerheden die voorspellingen moeilijk maken, kunnen we alleen maar ons advies herhalen om portefeuilles te diversifiëren qua activaklassen, regio's, sectoren en beheerstijlen. Na ruim vijftien jaar van outperformance door de Amerikaanse aandelenmarkten, aangevoerd door technologieaandelen, tekent zich een trend af: beleggers geven duidelijk aan dat ze hun assetallocatie willen herzien ten gunste van de rest van de wereld, die nu een aantrekkelijker risico-rendementsprofiel biedt. Dit is geen beweging bij gebrek aan beter, maar gewoon een gevolg van de onzekerheden die het gevolg zijn van het feit dat het Witte Huis het Amerikaanse ontwikkelingsmodel op de helling zet. De vooruitzichten voor economische groei in de rest van de wereld zijn nu gunstiger dan in de Verenigde Staten, vooral als we vooruitkijken naar 2026, wanneer Europa een nieuwe strategische richting inslaat en de ontkoppeling van China en de Verenigde Staten een geloofwaardig scenario aan het worden is. De extreme concentratie van 's werelds belangrijkste indexen in Amerikaanse activa, en dus in dollars, vraagt om een heroverweging van passief beheer. Het is interessant om op te merken dat Amerikaanse beleggers zelf over deze uitdagingen debatteren.
DISCLAIMER
De bovenstaande inhoud is geproduceerd en wordt verspreid door Pure Capital S.A. Hij wordt uitsluitend ter informatie verstrekt en is bedoeld om de beheersactiviteiten van Pure Capital S.A. weer te geven. (hierna "Pure Capital") en om informatie te verstrekken over haar beleggingsstrategieën. De informatie of gegevens (inclusief tekst en fotomateriaal) in dit document zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gereproduceerd of gedistribueerd aan derden, geheel of gedeeltelijk, zonder voorafgaande toestemming van Pure Capital.
Pure Capital behoudt zich het recht voor om de informatie in dit document te allen tijde zonder voorafgaande kennisgeving te wijzigen of aan te passen.
Dit document mag niet worden opgevat als een aanbod om een financieel instrument te kopen/verkopen of als een verzoek om financiële instrumenten of beleggingen te kopen of te verkopen. Alle hier gepubliceerde informatie is uitsluitend bedoeld ter informatie en vormt geen beleggingsadvies. Desondanks kan geen garantie worden gegeven voor de juistheid of volledigheid ervan. Deze informatie is niet opgesteld in overeenstemming met de wettelijke vereisten voor onafhankelijk onderzoek op beleggingsgebied en moet derhalve worden beschouwd als een publicitaire mededeling. Hoewel deze inhoud niet onderworpen is aan een verbod op gebruik voorafgaand aan de verspreiding (bijvoorbeeld om orders uit te voeren), streeft Pure Capital er niet naar om er winst uit te halen.
Voor meer details over de beleggingsprodukten zijn de officiële verkoopdocumenten (het document met essentiële beleggersinformatie, het prospectus, het halfjaarlijks verslag en het jaarverslag) kosteloos verkrijgbaar op verzoek bij Pure Capital S.A. (hierna "Pure Capital" genoemd) (tel: +352 26 39 86) of door de website www.purecapital.eu te bezoeken.
De informatie in dit document wordt te goeder trouw verstrekt en Pure Capital is er niet verantwoordelijk voor.
Er kan geen garantie worden gegeven dat de beleggingsdoelstellingen zullen worden bereikt. In het verleden behaalde resultaten zijn geen betrouwbare indicator voor toekomstige resultaten. De prestaties kunnen variëren in de tijd. De netto-inventariswaarde van de portefeuille is afhankelijk van de marktontwikkeling. Elk beleggingsfonds is derhalve onderhevig aan marktschommelingen en het is mogelijk dat de belegger slechts minder terugkrijgt dan hij heeft geïnvesteerd.
Uw rekeninghouder kan u jaarlijkse bewaargevingskosten in rekening brengen. Zij verschillen van instelling tot instelling. Als u wilt weten wat dat zijn, vraag het dan.
Dit document wordt u ter beschikking gesteld met dien verstande dat het niet de primaire basis voor uw belegging vormt. Elke investering moet het resultaat zijn van een voldoende geïnformeerde en goed geïnformeerde beslissing.